this is the end - the doors

de tijd heeft het geleerd..
we zijn naar phnom pen gegaan met de bus en eenmaal aangekomen werden we behandeld als echte celebrities. tientallen cambodjanen wachten ons op en maakte bijna ruzie om ons naar een geschikte guesthouse te brengen..de persoon helemaal achteraan was de gelukkige en we werden naar een guesthouse midden in het centrum gebracht. om eerlijk te zijn vonden we het maar een beetje saai en toen we diezelfde dag een museum en een paleis bezocht hadden wouden we de volgende dag wel weer verder reizen. na ankor-wat kwamen het paleis en het museum te vroeg om weer opnieuw een enorme indruk te geven..we waren dan ook verveeld. je kan ons verwend noemen om niet onder de indruk te zijn van zulke mooie dingen..maar misschien waren we dat ook wel ;-) dus als verwende kinderen gingen we door naar het volgende plaatsje: sihanouk ville. een strand plaats helemaal onderin cambodja dat nog niet bedorven is door het toerisme..we zaten in een guesthouse dat gerunt werd door australische mensen en de sfeer was er dan ook naar. we werden verwelkomt met een gratis pull bier en als er 1 schaap over de dam is.. maar liefst 4 dagen bleven we hier en naast zonnen, gratis poulen en veel drinken hebben we niet veel gedaan. de 5de dag gingen we terug naar phnom pen om van daaruit naar vietnam te gaan. in phnom pen moesten we een dag wachten om naar vietnam te gaan en er werd ons een tour aangeboden om de killing fields en gevangenis-museum S-21 te zien. onderweg zouden we ook nog even stoppen bij een lokale markt..een variant op de zwarte markt zoals wij die kennen. de killing fields waren heel indrukwekkend. 10000 mensen zijn hier omgekomen en in massagraven gegooid waarvan de meeste onthoofd waren. aan het begin stond een gebouw met daarin allemaal skeletten hoofden tot wel 5 of meer verdiepingen hoog. de indruk die we eerst niet hadden bij het paleis in phnom pen hadden we nu zeker wel. een hele historische plek wat heel veel indruk op ons heeft gemaakt. na de killing fields was het de beurt aan de gevangenis S-21. het is vrij onwerkelijk om op een plek te zijn waar 30 jaar geleden martelingen en executies waren. wat vooral bijzonder eraan is, is dat de bedden waarop mensen gemarteld zijn en de martel wapens er allemaal nog lagen.. alsof het gister gebeurt zou kunnen zijn. in elke gevangenis hing een schilderij van hetzelfde bed met een doodgeslagen cambodjaan erop. bizar om te zien.. op de 2de verdieping van de gevangenis hingen honderden foto's van alle slachtoffers. op de fotoos zag je letterlijk kapot geslagen mensen en veel huilende mensen etc.. een hele kille plek maar we zijn blij dat we er geweest zijn. meer dan 14000 mensen zijn naar S-21 gebracht en slechts 7 mensen hebben het overleefd.

de volgende dag gingen we naar vietnam en hier deden we ongeveer (natte vingerwerk) 8 uur over. tijdens deze busrit hadden we met de reisgids afgesproken dat hij een hotel voor ons zou regelen. aangekomen in vietnam ging hij dan ook druk een hotel regelen tegen een aardige prijs. al wachtend op deze meneer zag jimmie ineens vanuit de mensen massa in saigon een bloedmooie vietnamese vrouw naar hem toe lopen. al stotterend vroeg ie jordi om te helpen omdat hij haar niks zou kunnen weerstaan. jordi liet jimmie echter barsten waardoor we uiteindelijk in het guesthouse van deze (bloedmooie) vrouw belandde. de kamers waren overigens zeer mooi en het is dan ook zonde dat we tijdens een vechtpartij(op leven en dood) een spiegel erin hebben gebroken. jordi's schuld ;-P in saigon zijn we uiteraard naar de bekende tunnels gegaan die tijdens de oorlog met amerika gebruikt zijn en ondanks dat we het haatte om met een tour mee te gaan en tussen 10tallen mensen te staan leefde we behoorlijk op toen we zelf de tunnels in mochten. het is lang geleden dat we oorlogje gespeeld hadden dus deed ons wel weer even goed. o ja, we hebben die dag ook een tempel bezocht gaaaaaaap (tempel is verder geen vermelding waard)..verder hebben we in saigon ook een oorlogs museum bezocht en dat was wel heel interresant om te zien. de vele foto's van de slachtoffers zijn toch vaak het meest indrukwekkendst. de straaljagers, vliegtuigen en raket-lanceerdes zijn ook wel fascinerend. raar idee dat die echt gebruikt zijn. saigon..wat een gezellige stad eigenlijk. het nachtleven daar heeft ons versierd en wie waren wij dan ook om niet uit tegaan? juistem. elke avond vonden we onze weg wel naar een leuke bar en in saigon kwamen we ook voor de eerste keer de volgende ochtend pas thuis :-) heerlijk. omdat saigon niet het enige was dat we wouden zien van vietnam besloten we naar mui ne te gaan. een strand plaats met een visserdorpje en rode zandduinen. met de kromste fietsen met in elke band wel een slag gingen we naar de zandduinen en na overgehaald te zijn door een stel kinderen gingen we zelfs sandboarden in de duinen. naja meer koprollen door het zand vanwege het gebrek aan talent. helemaal onder het rode zand gingen we uitgeput terug naar onze bungalow en namen we een duik in de zee. helaas was deze zee niet super helder en deed het ons meer denken aan de zee in nederland.. ach misschien bereidde het ons wel voor op onze terugkeer naar nederland. na mui ne gingen we naar dalat en hier hadden we slechts een halve dag de tijd om het te verkennen. dit omdat de busreis veel langer deed dan ons verteld was. zonde want dalat is een leuke plaats bij de bergen dat nog best veel te bieden heeft. helaas gingen we de volgende dag dan ook weer vroeg naar saigon waar we ons opmaakte voor onze terug keer naar huis. onze op 1 na laatste dag hebben we besteed aan souveniers kopen voor de mensen thuis en het spijt ons als we mensen vergeten zijn ;-) om ons even lekker te verwennen hadden we de duurste kamer in het hotel genomen van de vietnamese schone. helaas hebben we hier bijna niet geslapen want waar we het eerst vroeg wouden maken om niet al te moe te zijn de volgende dag besloten we later toch maar om het lekker laat te maken. en dat werd het!!

maar ja.. het onvermijdelijke kwam daar: onze terugkeer naar huis. tot blijdschap van andere baalden we opzich wel dat we terug moesten gaan ( hoewel het weerzien van al onze geliefdes natuurlijk wel weer leuk was ;-) en de volgende ochtend vroeg, na ons bijna verslapen te hebben, vlogen we naar singapore. en in singapore moesten we een halve dag wachten. letterlijk. we vergeten bijna te vermelden dat jordi gekotst heeft. jordi heeft gekotst. en niet 1 keer. nee meerdere keren haha. singapore was dus saai..het regende en echt van het vliegveld gaan had dus ook geen zin. het wachten leek maar niet op te schieten.. pas om kwart voor 12 was het dan ook zover: vliegen naar nederland. 13 uur in het vliegtuig maar dit was goed te doen. lekker eten (voor backpackers dan) een mooie stewardess en goeie films op onze prive t.v. nee het vliegen was leuk net als het weerzien met onze ouders/geliefde en vrienden. minder leuk was de kou die ons trof en we zijn nu dan ook nog in onze acclimentariseer-fase....

the end

:-(